Energia geotermalna pozyskiwana przy użyciu pionowych GWC

Najbardziej rozpowszechnioną w Polsce technologią umożliwiającą korzystanie z geotermii płytkiej są pionowe GWC. W takim przypadku wykonuje się odwierty w gruncie.
Następnie w odwiercie montuje się rury wykonane z polietylenu (HDPE, HDPE-RC) lub polietylenu sieciowanego (PE-Xa). Mogą one mieć postać jednego obiegu – „pojedynczy wymiennik w kształcie litery U” lub dwóch oddzielnych obiegów – „podwójny wymiennik w kształcie litery U” –, które przy głowicy pionowego GWC zbiegają się w dwa ciągi instalacyjne. Podwójny pionowy GWC wykazuje ok. 15% większą efektywność energetyczną i daje większe bezpieczeństwo użytkowania z odwiertu (np. w przypadku nieszczelności jednego obwodu). W celu ułatwienia montażu rur oraz uniknięcia uszkodzeń do wywierconego otworu wprowadza się prefabrykowane wiązki rur rozwijane z bębna.

Roztwór ten jest nośnikiem transportującym energię geotermalną z gruntu do pompy ciepła. W wyjątkowych przypadkach (np. w strefach ochronnych ujęć wody) instalacja może być eksploatowana również przy zastosowaniu czystej wody. Jeśli trzeba będzie zrezygnować z glikolu, to z uwagi na ograniczoną temperaturę na zasilaniu (ryzyko tworzenia się lodu i uszkodzenia instalacji) należy liczyć się z koniecznością wykonania głębszych odwiertów i poniesienia wyższych kosztów. Aby rury pionowego GWC mogły stykać się ze skałą w optymalny z termicznego punktu widzenia sposób, do wywierconego otworu wprowadza się jeszcze dedykowany materiał wypełniający. Aby zapobiec powstawaniu komór powietrznych i wodnych, materiał wypełniający musi być podawany zawsze od dołu do góry. Ulepszone właściwości materiału wypełniającego, jak np. wysoki współczynnik przewodzenia ciepła, powodują, że transport ciepła jest lepszy, a dzięki temu cała instalacja staje się bardziej efektywna. Ważnym aspektem wykonawczym jest ponadto stosowanie dystansowników montowanych na rurach pionowego GWC. Zadaniem dystansowników jest utrzymanie stałej odległości pomiędzy rurami zasilania i powrotu pionowego GWC, tak żeby ustrzec instalację przed tzw. zwarciami termicznymi, czyli negatywnym w skutkach przekazywaniem ciepła z rur zasilania pompy ciepła do rur powrotu.

W przypadku instalacji wykorzystujących kilka pionowych GWC łączy się je na rozdzielaczu. Może on znajdować się na zewnątrz budynku w studni rozdzielaczowej lub też w pomieszczeniu technicznym. Z rozdzielacza rury doprowadzane są do pompy ciepła. Na odcinku pomiędzy pionowym GWC a rozdzielaczem rury dobiegowe układa się poziomo w obsypce żwirowej na głębokości zapewniającej ochronę przed mrozem i z lekkim wzniosem, aby zagwarantować odpowietrzenie systemu.

Głębokość i średnica odwiertu

Odwierty mają z reguły głębokość od 50 do 250 m oraz średnicę 150 mm.

Obieg wodnego roztworu glikolu

Mianem obiegu wodnego roztworu glikolu określa się cały obieg, na który składają się rury pionowego GWC, przyłącza poziome, rozdzielacz oraz przewody doprowadzające do pompy ciepła.

Montaż pionowych GWC

W zależności od poziomu wody gruntowej może istnieć konieczność zastosowania obciążników montażowych.